ISSN ONLINE: 3006-5925, ISSN PRINT: 3006-5917
2020. godine počela je izgradnja objekta poznatog kao „Trojica crkva“, kako su javili srpski javni izvori. Ovaj objekat se nalazi u Nakellu, Peć, maloj građevini okruženoj sa više starih groblja, sa lakim pristupom glavnom putu sela.
Nekretnina u kojoj se nalazi objekat nema značajne zaštitne barijere, omogućavajući neograničen pristup svakom zainteresovanom.
Objekat nema jasnu identifikaciju kao verski objekat, kao što je pravoslavni krst. Do nedavno je služio kao sklonište za narkomane, prolaznike i beskućnike.
Usred eskalacije tenzija u hibridnom ratu, Srbija je pribegla ispisivanju grafita na ovom verskom objektu, pripisujući ove akcije Albancima.
Institut OCTOPUS je pažljivo analizirao gratis na unutrašnjim zidovima crkve, a takođe je detaljno analizirao okolnu situaciju i bezbednosnu situaciju između Kosova i Srbije.
Prema ovim analizama imamo sljedeće rezultate:
Na osnovu fotografije broj 2, nakon analize fraze “Allahu Akbar”, primjetne pravopisne greške ukazuju na nedostatak znanja albanskog jezika od strane osobe koja je napisala ovaj grafit.
Osoba koja je napisala zahvalnice ima glavni rukopis srpski sa ćiriličnim slovima, a takođe ne poznaje islamsku religiju.
Riječ “AKbaR” muslimani ne pišu velikim slovom, a isto tako posljednje slovo je i dalje veliko, što liči na psihološko učenje pisanja slova u obliku ćiriličkih slova. Zbog neuspoređivanja sa Allahom, muslimani ne pišu Ekbar velikim slovom, a ove dvije riječi su jedna drugoj u suprotnosti.
Rečenica iznad na istoj slici ima još više problema gde zapravo piše "Islani është feju(y) e votme e Vertet", hteli su da napišu "Islam je jedina prava religija" ali su napisali nešto poput "Islan je jedina Prava religiu(y)“, tada autor, ne znajući albanski jezik, nije znao da napiše reč „religija“, napisao je „feju(y) (religiu(y))“, pa, ne znajući tačnu reč, on ili ona nije znao da označi slovo “a” na albanskom jeziku na kraju. Autor takođe, ne znajući albanski jezik, nije znao da napiše reč „vetme (samo)” i napisao je „votme (omly)”, a na kraju je autor napisao i reč „vërtetë (istina)” kao „ Vertet” gdje je on ili ona počinjao velikim slovom i isti onaj koji je stavio slovo “ë” na riječ “është (je)” nije znao kako da stavi isto slovo u riječ “Vertet”
Na fotografiji broj 3 primećujemo još više argumenata da ljudi koji su pisali grafite nisu Albanci, ne znaju albanski jezik, a takođe je glavni rukopis srpski jezik sa ćiriličnim slovima.
Dakle, od početka rečenice je počeo slovom “C” koje se u srpskoj ćirilici shvata kao slovo “S”, a zatim je ponovo napravio belešku pokušavajući da ga uskladi sa albanskim slovom “S”. ali nije uspio. Isto tako, slovo “j” se piše bez tačke iznad slova, kao i slovo “i” koje se piše bez tačke iznad riječi “crkva”. Isto tako, riječ “hoćemo” počinje velikim “D”, sa “j” bez tačke, a riječ “džamija” se piše kao “gjami”. Ovu posljednju riječ svi muslimani znaju kako se pravilno piše, bez obzira na njihov stepen obrazovanja. Dakle, ovo pokazuje da se na slici 3 nalazi i druga osoba koja ispisuje grafite unutar zidova i takođe ima srpski jezik sa ćiriličnim slovima kao primarni jezik. Autor grafita je takođe pokušao da nacrta grafit, ali nije uspeo da postigne cilj.
Na fotografiji primjećujemo i lopatu koja je postavljena ili zamijenjena nakon ispisivanja grafita. Lopatu nisu koristili majstori koji su tu radili, jer majstori ne ostavljaju prljavu svoju radnu opremu kako bi izbjegli njihovo oštećenje.
Na fotografiji broj 4 primjećujemo novi rukopis gdje se može govoriti o trećoj osobi uključenoj u pisanje grafita, koja takođe ne poznaje albanski jezik. Autor grafita je zaista želio da napiše “maknite ovu crkvu odavde, ovdje su samo muslimani”, ali u stvarnosti nije uspio i otkrio sebe i svrhu grafita. Osoba nije znala da napiše nijednu reč u ispravnom obliku, ali ga odaje i rukopis koji otkriva da zna da piše ćiriličnim slovima i vrlo malo latiničnim slovima, a još manje na albanskom jeziku. U reči „crkva“ nije znao da je pravilno napiše na albanskom jeziku, čak je i slovo „s“ više ličilo na slova ćirilice.
Isto tako, riječ “ka” je izdana u rukopisu odstupanjem od drugog slova u obliku ćiriličkih slova.
Na fotografiji broj 5, u riječi “ALLAHU” postoje greške. Pošto slovo “LL” ne postoji u srpskom jeziku, onda autor nije znao da ga pravilno napiše i odstupio je tako što je napisao “II” dva velika slova “I” u albanskom jeziku ili dva mala slova “l” ali koji su u suprotnosti sa drugim velikim slovima. Što se tiče reči “Ekbar” takođe imamo mnogo svedočenja, gde smo na fotografiji 1 videli da je ista reč napisana slovom “A”, na fotografiji broj 5 su napisana sa “E” koja ne liče na slova na albanskom jeziku ali sa ćirilicom, a na kraju se reč završava debelom besmislenom crnom linijom.
Na fotografiji broj 5 također primjećujemo da se na vratima nalaze ključevi. Vrata mogu otvoriti samo odgovorna lica i da vrata nisu otvorena nasilno, već su otvorena na normalan način.
Na slici 5 prikazani su ključevi unutar ormarića na vratima, što pokazuje da su počinioci imali legalan pristup objektu, a ključeve obično drže poslovođa i vlasnici objekta, tako da su imali slobodan pristup. Počinioci su pisali po unutrašnjim zidovima kako ih ne bi primetili prolaznici ili stanovnici koje bi onda bezbednosne službe Kosova mogle da prokažu i otkriju.
Sa svih fotografija primećujemo da je bilo ljudi koji slabo znaju pisanje albanskog jezika.
Svrha grafita
Ovi grafiti dolaze nakon snažnog srpskog angažovanja u hibridnom ratu protiv Kosova u bezbednosnoj i političkoj sferi.
U kontinuiranim aktivnostima hibridnog rata Srbije protiv Republike Kosovo, korišćena su i sledeća pitanja:
– Insistiranje patrijarha srpskog Porfirija da uđe na Kosovo bez dozvole kosovskih vlasti.
– Kampanja Srbije protiv Kosova za članstvo u Savetu Evrope.
– Insistiranje Vlade Srbije na nelegalnoj upotrebi dinara uprkos odluci CBK o korišćenju evra kao jedine zvanične valute na Kosovu.
– Pitanje udruživanja Srba.
– Krijumčarenje oružja na severu Kosova.
Srbija je ova pitanja uključila u hibridni rat protiv Kosova i koristi ih na konstantan način, podstičući i međuetničke tenzije u svom lažnom narativu o „ugroženim Srbima“ u drugim regionima Republike Kosovo.
Aktuelni predsednik Srbije Aleksandar Vučić je u vreme dok je bio ministar propagande u režimu Slobodana Miloševića, poznat i kao srpski gebelsi, imao ulogu da širi lažne vesti i propagandu. On sada nastavlja sa istim stavom čak i kada je na čelu kao autokrata institucija Srbije. Ovu i slične vesti prvo prenosi srpski medij Kosovo Online.
Pitanje grafita se tvrdi da nameće Vlada Srbije, jer u Srbiji medije kontroliše Vučić, pa bi kroz ove grafite uspeo da u svojoj propagandi izazove viktimizaciju među internacionalcima i šovinizam srpskog naroda. Zbog toga nije slučajno za ministra informisanja odabrao Dejana Ristićija, koji se, prije nego što je postao ministar, pobrinuo da učenicima, nastavnicima i srpskom narodu indoktrinira osjećaj viktimizacije, genocida i šovinističkog nacionalizma među narodom. Srbi.
U prošlosti su, kao što je poznato svetu, srpski političari u saradnji sa srpskom tajnom službom činili još grublje postupke optužujući Albance da bi potom opravdali svoje postupke.
Vredi pomenuti slučaj „Panda” u Peći, gde je 1998. godine u kafiću ubijeno 6 mladića srpske nacionalnosti. Za ovaj slučaj srpski sudovi su optuženi i osudili nekoliko Albanaca. Specijalna jedinica UDB-e “Crvene beretke” odmah se osvetila ostalim nedužnim Albancima ubistvima, mučenjem, nasiljem, zatvaranjem, pljačkom i raznim maltretiranjima. I sam Aleksandar Vučić je 2013. godine javno priznao da su ovo ružno krivično delo počinile same srpske bezbednosne institucije, pripadnici specijalne policije i srpski kriminalci koji su tada delovali, ali da ga je kao akciju planirala srpska UDB-a.
Dok je nakon terorističkog napada u Banjskoj u septembru 2023. godine dokazano da Vučićev režim koristi srpske crkve na Kosovu za skrivanje oružja i terorista.
Dakle, činjenice, analize i političko-bezbednosne okolnosti navode nas na to da je ovaj čin organizovala sama Srbija i njena tajna služba.
