ISSN ONLINE: 3006-5925, ISSN PRINT: 3006-5917
Në vitin 2020, filloi ndërtimi i një objekti të njohur si “Kisha e Trinitetit”, siç raportohet nga burime publike serbe. Ky objekt ndodhet në Nakëll të Pejës, një strukturë e vogël e rrethuar nga varreza të shumta të vjetra, me qasje të lehtë në rrugën kryesore të fshatit.
Pronës që strehon objektin i mungon ndonjë pengesë thelbësore mbrojtëse, duke lejuar akses të pakufizuar për të gjithë të interesuarit.
Strukturës i mungon identifikimi i qartë si një ndërtesë fetare, siç është një kryq ortodoks. Deri vonë, ajo shërbente si një strehë për të varurit nga droga, personat kalimtarë dhe të pastrehë.
Në mes të përshkallëzimit të tensioneve në luftën hibride, Serbia është përdorur për të shkruar mbishkrime në këtë objekt fetar, duke ia atribuar këto veprime shqiptarëve.
Instituti OCTOPUS ka analizuar me kujdes gratifikat në muret e brendshme të kishës dhe gjithashtu ka analizuar në detaje situatën rrethuese dhe situatën e sigurisë ndërmjet Kosovës dhe Serbisë.
Sipas këtyre analizave kemi këto rezultate:
Bazuar në foton numër 2, kur analizojmë frazën “Allahu Akbar”, gabimet e dukshme drejtshkrimore tregojnë mungesën e njohjes së gjuhës shqipe nga individi që ka shkruar këtë grafit.
Personi që ka shkruar gratifies ka dorëshkrimin kryesor është serbisht me shkronja cirilike dhe ai ose ajo gjithashtu nuk ka njohuri për fenë islame.
Fjala “AKbaR”, muslimanët nuk e shkruajnë me shkronjë të madhe, dhe gjithashtu shkronja e fundit është ende e madhe, e cila i ngjan mësimit psikologjik të shkrimit të shkronjave në formën e shkronjave cirilike. Për shkak të moskrahasimit me Allahun, muslimanët nuk e shkruajnë me shkronjë të madhe Akbarin dhe këto dy fjalë bien ndesh me njëra-tjetrën.
Fjalia e mësipërme në të njëjtën foto ka akoma më shumë probleme ku në fakt thotë "Islani është feju(y) e votme e Vertet", ata donin të shkruanin "Islami është feja e vetme e vërtetë" por ata shkruan diçka si "Islani është i padrejtë. Religiu(y) e vërtetë”, pastaj autori duke mos ditur gjuhën shqipe nuk ka ditur të shkruajë fjalën “fe”, ka shkruar “feju(y) (religiu(y))”, pra, duke mos ditur. fjalën e saktë, ai ose ajo nuk dinte të shënonte shkronjën “a” në gjuhën shqipe në fund. Autori gjithashtu, duke mos ditur gjuhën shqipe, nuk ka ditur të shkruajë fjalën “vetme (vetëm)” dhe ka shkruar “votme (omly)” dhe në fund autori e ka shkruar fjalën “vërtetë” si “vërtetë. Vertet” ku ai ose ajo e fillonte me shkronjë të madhe dhe i njëjti që i kishte vënë shkronjën “ë” fjalës “është (është)” nuk dinte të shkruante të njëjtën shkronjë në fjalën “Vertet”
Në foton numër 3, vërejmë edhe më shumë argumente se personat që kanë shkruar grafitin nuk kanë qenë shqiptarë, nuk e dinë gjuhën shqipe, e gjithashtu shkrimi kryesor është gjuha serbe me shkronja cirilike.
Pra, që nga fillimi i fjalisë ai ka filluar me shkronjën “C” që në gjuhën cirilike serbe kuptohet si shkronja “S”, më pas ka bërë një rishënim duke u përpjekur ta përafrojë me shkronjën shqipe “S” por nuk ia doli. Po kështu shkronja “j” shkruhet pa pikë mbi shkronjën, ashtu si shkronja “i” që shkruhet pa pikë mbi fjalën “kishë”. Po kështu fjala “duam” fillon me “D” të madhe, me “j” pa pikë dhe fjala “xhami” shkruhet “gjami”. Këtë fjalë të fundit e dinë të gjithë muslimanët se si ta shkruajnë saktë, pavarësisht nga niveli i tyre arsimor. Pra, kjo tregon se në foton 3 është edhe një person i dytë që shkruan grafite brenda mureve dhe gjithashtu ka gjuhën serbe me shkronja cirilike si gjuhë kryesore. Edhe autori i grafitit është përpjekur të vizatojë një grafit por nuk ia ka arritur qëllimit.
Në foto vërehet edhe një lopatë e cila është vendosur ose është vendosur pas shkrimit të grafitit. Lopata nuk përdorej nga mjeshtrit që punonin aty, sepse zejtarët nuk i lënë papastërti pajisjet e punës për të shmangur dëmtimin e tyre.
Në foton numër 4, vërehet një dorëshkrim i ri ku flitet për personin e tretë të përfshirë në shkrimin e grafitit, i cili gjithashtu nuk ka njohuri për gjuhën shqipe. Autori i grafitit ka dashur shumë të shkruajë "hiqeni këtë kishë nga këtu, këtu ka vetëm myslimanë", por në realitet ai dështoi dhe zbuloi veten dhe qëllimin e grafitit. Personi nuk dinte të shkruante një fjalë të vetme në formën e duhur, por edhe shkrimi i tij e tradhton duke i treguar se di të shkruajë me shkronja cirilike dhe shumë pak me germa latine dhe aq më pak në gjuhën shqipe. Në fjalën “kishë” nuk dinte ta shkruante si duhet në gjuhën shqipe, madje shkronja “s” i ka ngjan më shumë shkronjave cirilike.
Po kështu fjalën “ka” e ka tradhtuar dorëshkrimi duke devijuar në shkronjën e dytë në formën e shkronjave cirilike.
Në foton numër 5, në fjalën “ALLAHU” ka gabime. Meqenëse shkronja “LL” nuk ekziston në gjuhën serbe, atëherë autori nuk ka ditur ta shkruajë saktë dhe ka devijuar duke shkruar “II” dy shkronja të mëdha “I” në gjuhën shqipe apo dy shkronja të vogla “l” por. të cilat janë në kundërshtim me shkronjat e tjera të mëdha. Sa i përket fjalës “Ekbar” kemi edhe shumë dëshmi, ku në foton 1 kemi parë se e njëjta fjalë është shkruar me shkronjën “A”, në foton numër 5 janë shkruar me “E” që nuk ngjajnë me shkronjat. në gjuhën shqipe por me ato cirilike dhe në fund fjala mbaron me një vijë të zezë të trashë pa kuptim.
Në foton numër 5, vërejmë gjithashtu se në derë ka çelësa. Dera mund të hapet vetëm nga personat përgjegjës dhe se dera nuk është hapur me forcë, por është hapur në mënyrë normale.
Në foton 5 janë paraqitur çelësat brenda dollapit të derës, ku shihet se autorët kanë pasur akses të ligjshëm në objekt dhe çelësat zakonisht mbahen nga kryepunëtorja dhe pronarët e objektit, pra kanë pasur akses të lirë. Autorët kanë shkruar në muret e brendshme që të mos bien në sy nga kalimtarët apo banorët të cilët më pas mund të denoncohen dhe zbulohen nga agjencitë e sigurisë në Kosovë.
Nga të gjitha fotot vërejmë se ka pasur disa persona që kanë njohuri të dobëta të shkrimit të gjuhës shqipe.
Qëllimi i mbishkrimeve
Këto grafite vijnë pas angazhimit të fuqishëm serb në luftën hibride kundër Kosovës në sferën e sigurisë dhe atë politike.
Në aktivitetet e vazhdueshme të luftës hibride të Serbisë kundër Republikës së Kosovës janë shfrytëzuar edhe çështjet e mëposhtme:
– Këmbëngulja e patriarkut serb Porfirije për të hyrë në Kosovë pa leje nga autoritetet kosovare.
– Fushata e Serbisë kundër Kosovës për anëtarësim në Këshillin e Evropës.
– Insistimi i Qeverisë së Serbisë për përdorimin e paligjshëm të dinarit përkundër vendimit të BQK-së për përdorimin e euros si valutë e vetme zyrtare në Kosovë.
– Çështja e dhënies së asociacionit për serbët.
– Kontrabanda e armëve në veri të Kosovës.
Serbia i ka përfshirë këto çështje në luftën hibride kundër Kosovës dhe i përdor në mënyrë konstante, duke nxitur gjithashtu tensione ndëretnike në narrativën e saj të rreme të “serbëve të rrezikuar” në rajone të tjera të Republikës së Kosovës.
Presidenti aktual i Serbisë, Aleksandar Vuçiq, në kohën kur ishte Ministër i Propagandës në regjimin e Sllobodan Millosheviqit, i njohur edhe si Gebelsi serb, kishte rolin e përhapjes së lajmeve të rreme dhe propagandës. Ai tani vazhdon me të njëjtin qëndrim edhe kur është në krye si autokrat i institucioneve të Serbisë. Këto lajme dhe lajme të ngjashme, fillimisht janë përhapur nga mediumi serb Kosovo Online.
Çështja e grafiteve argumentohet se është e montuar nga qeveria e Serbisë, pasi në Serbi mediat kontrollohen nga Vuçiqi dhe kështu me anë të këtyre grafiteve ai do të kishte sukses që në propagandën e tyre të evokonte viktimizimin tek ndërkombëtarët dhe shovinizmin te populli serb. Për këtë, jo rastësisht ai zgjodhi për ministër të Informacionit Dejan Ristiçin, i cili para se të bëhej ministër është kujdesur të indoktrinojë te studentët, mësuesit dhe populli serb ndjenjën e viktimizimit, gjenocidit dhe nacionalizmit shovinist ndër serbët.
Në të kaluarën, siç dihet bota, politikanët serbë në bashkëpunim me shërbimin sekret serb kanë bërë veprime edhe më të vrazhda duke i akuzuar shqiptarët për të justifikuar veprimet e tyre më pas.
Vlen të përmendet rasti “Panda” në Pejë, ku në një kafene në vitin 1998 u vranë 6 të rinj të kombësisë serbe. Për këtë rast, disa shqiptarë u akuzuan dhe u dënuan nga gjykatat serbe. Njësia speciale e UDB-së “Beretat e Kuqe” menjëherë u hakmor ndaj shqiptarëve të tjerë të pafajshëm me vrasje, tortura, dhunë, burgime, plaçkitje dhe keqtrajtime të ndryshme. Vetë Aleksandar Vuçiq në vitin 2013 pranoi publikisht se këtë akt të shëmtuar kriminal e kishin kryer vetë institucionet serbe të sigurimit, pjesëtarë të policisë speciale dhe kriminelët serbë që vepronin në atë kohë, por si aksion ishte planifikuar nga UDB-ja serbe.
Ndërsa, pas sulmit terrorist në Banjska në shtator të vitit 2023, është dëshmuar se regjimi i Vuçiqit i përdor kishat serbe në Kosovë për strehimin e armëve dhe terroristëve.
Prandaj, faktet, analizat dhe rrethanat politike e të sigurisë na çojnë në faktin se ky akt është organizuar nga vetë Serbia dhe shërbimi i saj sekret.
